Het landschap als tuin
Deze opdrachtgever was een geen onbekende voor mij, ruim 10 jaar geleden ontwierp ik voor hen een besloten stadstuin. In 2009 verhuisde ze naar een woning 200 meter verderop met een uniek uitzicht over de weilanden van een aangrenzend natuurgebied. Bij het eerste bezoek werd mij meteen duidelijk: de tuin is het landschap.
In het ontwerp is het landschap “binnengehaald” door een ingelijst gazon en belangrijk, met een breed terras aan het weiland in plaats van aan het huis. De tuin is getrapt aangelegd in 3 niveaus naar het lager gelegen weiland. Door de open tuinbegrenzing is er vanuit de woonkamer maximaal zicht op tuin en horizon. De verlengde garage is omgebouwd tot werkkamer en biedt als vooruitgeschoven post zicht op reeën, buizerds en weidevogels die in het weiland fourangeren.
Alle bestrating is uitgevoerd in een neutrale, lichte grijstoon en gelegd in een richtingloos blokverband. Grijs is de meest pretentieloze kleur, onopvallend aanwezig en niet concurrerend met het natuurlijke kleurenpalet. Het hoogteverschil in de tuin is geaccentueerd met treden die de breedte van de tuin opspannen. Een nieuwe beukenhaag is aangeplant in lijn met de verkaveling in het landschap. Bij het terras is een 4 seizoenenborder aangelegd met siergrassen, herfstanemonen, Russische salie, Pimpernel, Angelica gigas en Echinacea. In het voorjaar bloeien de Alliums uitbundig als aankondiging van een nieuw tuinseizoen. Het ingelijste gazon creeërt rust en leegte in de tuinplattegrond en brengt het landschap dichterbij.
Opdrachtgever particulier Driebergen
Ontwerp 2009
Uitvoering 2010